Intensieve week
Vooral voor Sinco was het een intensieve week.
Behalve een afspraak met de onderwijzers van het lagere schooltje in Kasia moest hij nu echt al het werk afronden van de leerlingen. Het nakijken van de verslagen en tests, waar hij erg tegenop zag, is gelukkig klaar.
Sinco zal zelf vertellen waar het allemaal om ging, het was namelijk heel anders dan normaal omdat het nu om een homeschoolings programma ging en de nagekeken werkstukken bij de ouders terecht moesten komen, die het vervolgens weer zullen doorsturen naar de instanties die de uiteindelijke erkenning moeten geven.
Overhandiging van de toetsen en werkstukken van de afgelopen periode aan een van de gezinnen. Bovenop de stapel een CD met alle gegevens en foto-bewijs betreffende de leerlingen van dat gezin.
Ook zijn bezoek aan het schooltje in Kasia mag hij zelf vertellen! Sinco ging er heen om hen wat spullen voor hun schooltje te brengen.
Het andere werk gaat hier ook lekker door. Onze collagae en vrienden Jan en Annette waren allebei weg naar een stam. Jan gaf lessen in de Lamogaistam in hun eigen stamtaal. We hoorden berichten dat dit heel goed is gegaan. Annette was in een andere stam om het less- en schrijf onderwijs te coachen.
Lokale lagere school - De Sahale Elementary School in Kasia
.
.
Oordeel zelf aan de hand van de foto's...
Deze klas had buiten gym, maar zodra ik aankwam sprongen ze zo'n beetje in de houding van een groepsfoto. De onderwijzer vroeg of ik nog laptops over had. Ik zou ze graag helpen, maar als de mannen in het dorp af en toe minder bier zouden drinken zou er gauw geld voor betere faciliteiten op dit schooltje kunnen komen.
.
Er staat praktisch niets in de lokaaltjes. Geen boeken, geen tafels etc. Hoe moeten ze ooit goed leren schrijven? Ik heb wel respect voor deze onderwijzers die van het onderwijs in hun omstandigheden iets goeds weten te maken!
.
De onderwijzer - Ronnel - hebben we laatst ontmoet in Bosco's kerk. Hier zien we hem in actie om de kinderen te leren tellen en schrijven. De grond is hun bureau en "schriftje"
Tong uit de mond... hij doet zijn uiterste best, waardoor het contact tussen de cijfers en de woorden over het hoofd wordt gezien! Prachtig gezicht!
Afronding
Mijn week begon met het afmaken van een paar naaiopdrachtjes en elke morgen heb ik nog een tijdje in de bibliotheek gewerkt om een grote stapel boeken in te checken.
Dit hoefde ik niet perse te doen, want Erika zal het verder overnemen totdat zij zelf ook met haar familie naar een andere plaats verhuist. Dit gezin gaat naar Lapilo, zodat de kinderen daar naar de school kunnen gaan.
Maar ik vond het gewoon leuk om nog even in de bibliotheek te werken als een soort afscheid voor mezelf.
We zitten uiteraard allebei in een afbouw proces, en dat is goed.
Voor mij was het vrijdag, dat ik het bibliotheek gebouw verliet met het gevoel dat het nu klaar was.
Dat gevoel had Sinco gisteren, toen hij het schoolgebouw verliet. Hij riep al vanaf een afstand naar mij dat het een gedenkwaardig moment was, hij was ook klaar! Niet dat we het gebouw niet meer zullen ingaan de komende week, er zal vast nog een goede reden zijn om daar nog even wat te doen, maar officieel hebben we gedaan wat we moesten en konden doen.
Terwijl Sinco woensdag met het schooltje in Kasia bezig was, was ik met een paar families mee naar Walindi. Onverwachts een buitenkansje! Om een paar verjaardagen te vieren werden we uitgenodigd om mee te gaan. Ook als blijk van dank voor wat we voor de kinderen hadden gedaan, enz.
Het was een prachtige dag en ik heb er samen met de anderen van genoten.
Nu was het echt de laatste keer voor mij! Ik heb geen foto´s gemaakt, maar jullie kennen de beelden nu wel! Tropisch strand en snorkelset!
Gasten aan tafel
We hadden deze week een gezin met vijf kinderen uitgenodigd.
Sommigen zullen herinneren dat ik vorig jaar op de kleuters van de kleuterschool paste tijdens de ochtendpauze. Een van mijn kleuters was Noah. Hij is nog steeds een klein vriendje van mij, Nu, hij was er dus met zijn familie. Hij vond het eten niet zo lekker, dat was jammer, want de rest van de familie zat te smullen en er bleef weinig over. Noah deelde mee dat hij in het huis naast ons veel lekkerder had gegeten. Niet erg complimenteus dus, ha ha! Kleine erwt! Hij lustte geen ui en helaas zat er ui in het eten. Maar goed, zijn ouders zeiden dat ze thuis wel even met hem zouden spreken om hem manieren te leren. Dat hadden ze dus ook gedaan, later kreeg i keen kaartje waarop hij zelf had geschreven dat het hem speet.
Na het eten gingen de kinderen nog wat spelen, en zoals je op de foto kunt zien, was de bank een leuke speelplaats, het kleed dat de bank tegen vuil moet beschermen diende als deken. Vooruit dan maar! Noah en zijn kleine broertje Josiah!
Rechts op de foto Noah.
Een andere avond waren wij te gast bij een ander gezin, met twee kleine schatjes waar ik ook vriendjes mee ben geworden!
Na het eten nog even haken tijdens het koffiedrinken. Aisha zat er met haar neusje bovenop, ze vond het maar wat interessant.
.
De vader van onze gastvrouw is Nederlander! Met groot genoegen bood onze gastheer - onze piloot - ons bij de koffie echte Nederlandse taai-taai aan! (Op het bordje naast de stoel)
Verkoop van onze spullen
Het meeste huisraad hadden we intussen al verkocht, maar het kleine keukengerei en diverse andere dingen die onze collega’s niet konden gebruiken gingen we verkopen aan de wokmeri’s en de mannen die bij ons werken. Ook de familie Sehorn die zondag zou vertrekken hadden nog een “markt” dus dat ging in ene moeite door.
Vrijdag was het betaaldag, dus de werkers hadden allen hun loonzakje gehad en tussen de middag kwamen ze allemaal op de koopjes af. Voor weggeefprijsjes moesten we alles kwijt zien te raken. Maar als je bedenkt dat ze hier nog dingen kunnen kopen en verkopen voor een paar centen, is 1 Kina nog een echte prijs! Toen de meesten “uitgekocht” waren en er toch nog wat spulletjes over waren, mocht alles gratis meegenomen worden. Er bleef toen weinig meer over, en dat was dus ook de bedoeling!
.
Rosina kocht onze lege fotolijstjes en wilde daar een fotootje van haar zelf in doen!
Ze had zich netjes uitgedost en hier is ze dan!
Omdat Ineke, de zus van Jan, hier pas is gekomen en binnenkort haar eigen huishoudentje moet opstarten, kon zij ook een heleboel gebruiken. Voor mij wel gemakkelijk, want alle spullen die zij overneemt kon ik terugzetten in de kastjes en nog gebruiken tot de laatste dag dat we hier zijn.
Verder zijn we serieus aan het sorteren wat we mee kunnen nemen en wat niet!
Dat is toch altijd een hele puzzel, want 20 kg per koffer is niet veel!
We sturen niets op, want dat is niet te betalen.
Maar ja, het is aan een kant ook wel goed om telkens terug te keren tot bijna geen bezittingen, dat houdt je afhankelijk!
Iedere keer heb ik weer de neiging om “schatten op aarde” te verzamelen en te koesteren. Zoals schelpen en mooie Papua kunstwerkjes! We zullen wat foto’s maken en in de computer past een heleboel!
Wat ik vreselijk ga missen is de overvloed aan prachtige bloemen, ik telde deze week dat ik in onze woonruimte op ongeveer 9 plaatsen grote boeketten en kleine vaasjes bloemen had staan. In elk leeg potje of flesje zie ik een potentieel vaasje tegenwoordig. Van lege pindakaaspotjes tot kruidenpotjes, of een afgeknipte plastic oliefles!
Niet dat er geen echte vasen zijn hier, maar het zuinige Nederlandse blijft er toch inzitten met een mix van het moderne recyclen!
Oke, ik weet wat sommigen denken: In Nederland zijn ook veel en mooie bloemen! Ja,dat weet ik, maar hier groeit het in overvloed het hele jaar door en kan ik snijden en plukken voor niets!!! Heerlijk, wat heb ik genoten!
Pannenkoeken Party
Omdat we tot nu toe regelmatig de oudere kinderen te gast hadden of meenamen naar de stad, bedacht ik dat het ook wel eens leuk zou zijn voor de jongere kinderen om eens bij ons uitgenodigd te worden.
Het idee kwam op om een pannenkoekenfeestje te organiseren.
Alle kinderen van onder de13 jaar waren uitgenodigd.Plus de grote broer van Noah, die is enigszins mentaal gehandicapt, maar die paste goed bij de rest en heeft ook zichtbaar genoten. Ik had twee tafels buiten gezet, want in huis is het wat krap voor een groep van ongeveer 12 personen. Sinco bakte een enorme stapel pannenkoeken en de kinderen hadden de maaltijd van hun leven! We hebben de pannenkoeken niet geteld, maar er zijn er heel wat in de maagjes verdwenen.
.
Later hoorde ik nog van een paar ouders dat ze gesmuld hadden!
Ook kleine Noah had opgeschept dat ik hem extra bruine suiker had gegeven! Dus het is weer helemaal goed tussen ons!
Afscheid van de Sehorns
Zondagochtend was het zover! We hebben afscheid genomen van Beulah, Kelly en de vier kinderen, aan wie we erg gehecht zijn geraakt, en zij aan ons.
Er werden wel wat traantjes gelaten.
.
Holly en haar vriendinnen. Ook voor Sinco betekende het heel wat. Holly was echt een vriendin geworden na 4 jaar lessen.
.
Rechts... de vertrekhal...
alle vriendjes en vriendinnetjes gingen mee naar het vliegveld om hen uit wuiven.
Afscheid .... links Deline, hun trouwe helpster in het huishouden!
Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.
-----
Schrijf vast in uw agenda (en plan te komen!): NTM zendingsdag op 14 april in Leerdam.
Sinco en Jan Wols mogen een boodschap doorgeven. Een mooie dag van ontmoeting en informatie.
